Shtrëngimi i panevojshëm i muskujve në baza ditore mund të çojë në një çekuilibër në muskujt e barkut. Çfarë do të thotë kjo?
Muskujt “më të ngarkuar” në trupin tonë janë muskujt e barkut. Ata janë të përfshirë në pothuajse çdo lëvizje që ne bëjmë.
Ata e mbajnë trupin të qëndrueshëm dhe të ekuilibruar, mbrojnë shtyllën kurrizore dhe sigurojnë që organet tona të brendshme të qëndrojnë aty ku duhet.
Disa gjendje shëndetësore, madje edhe shtrëngimi i panevojshëm i muskujve gjatë jetës së përditshme, mund të çojnë në një çekuilibër në muskujt e barkut.
Me kalimin e kohës, kjo mund të çojë në një gjendje të quajtur sindroma e orës së rërës – ndryshime të dëmshme në strukturën e murit të barkut, të cilat mund të shkaktojnë formimin e një palosjeje të dukshme në mes të barkut
Dhe jo vetëm kaq, por ky ndryshim mund të ketë edhe një efekt të dëmshëm në organet e brendshme dhe pjesët e tjera të trupit nëse nuk trajtohet, thotë doktor Adam Taylor, profesor i anatomisë.
Kur ne tërheqim stomakun, kjo bën që muskujt tanë të sheshtë të barkut (musculus rectus abdominis), të ashtuquajturat “pllaka”, të tkurren. Duke qenë se ne përgjithësisht ruajmë më shumë inde dhjamore në pjesën e poshtme të barkut, muskujt në pjesën e sipërme të barkut priren të jenë më aktivë. Kjo krijon një rrudhë ose, për një periudhë më të gjatë, një brazdë në stomak, ku kërthiza tërhiqet lart.
Pavarësisht nëse e tërheqim stomakun me qëllim apo pa vetëdije, vendet që vuajnë më shumë presion janë pjesa e poshtme e shpinës dhe qafa. Kjo është për shkak se duhet të kompensojnë ndryshimet në stabilitetin bazë. Kompresimi i barkut gjithashtu zvogëlon hapësirën e disponueshme për organet e brendshme të barkut. Nëse e mendoni stomakun si tubin e pastës së dhëmbëve, kur shtrydhni në mes të tij, krijoni presion në krye dhe në fund. Presioni në krye ndikon në frymëmarrje, duke e bërë diafragmën (muskulin kryesor të përfshirë gjatë inhalimit) të paaftë të tërhiqet sa më shumë që të jetë e mundur, thotë profesor Taylor.
Presioni në pjesën e poshtme krijon një forcë më të madhe në muskujt e dyshemesë së legenit, sepse zgavra e barkut zvogëlohet në vëllim kur ne tërheqim stomakun. Përveç kësaj, forcat në nyjet e shtyllës kurrizore dhe legenit rriten sepse muskujt e barkut janë më pak në gjendje të absorbojnë goditjet kur janë të tensionuar.
Megjithëse ka pak kërkime që kanë parë ndikimin e vetë sindromës së orës së rërës në kapacitetin e frymëmarrjes, hulumtimi mbi subjektet që kishin stomakun të lidhur (të gjithë stomakun ose vetëm një pjesë të tij për të ndihmuar rikuperimin nga dëmtimi i muskujve ose pas operacionit) tregoi se kishte një ulje nga 34 për qind e sasisë së ajrit që nxirret dhe 27 në 40 për qind e uljes së kapacitetit total të mushkërive./telegrafi/
Çfarë ndodh nëse vazhdoni të tërhiqni stomakun: Krijohet një brazdë, kërthiza tërhiqet dhe më pas ndodh më e keqja
